Of je nu een districtscompetitiespeler bent, een bijzonder ambitieuze amateurvoetballer, een semi-professionele speler of een licentiespeler in de 1e en 2e Bundesliga - blessures zijn alomtegenwoordig in het voetbal . Het feit dat het aantal blessures tijdens trainingen en wedstrijden al jaren vrijwel constant is gebleven, ondanks een steeds hoger tempo en hogere prestatie-eisen, is echter niet in de laatste plaats te danken aan goede preventie. Alleen al de gemiddelde gelopen afstand is sinds de jaren vijftig meer dan verdrievoudigd, van drie tot momenteel tien tot veertien kilometer.
In het Duitse profvoetbal bijvoorbeeld bedraagt het aantal blessures per ingezette speler en per seizoen 2,7. In totaal heeft 83 procent van de ingezette spelers hiermee te maken. Overigens: verdedigers worden het meest getroffen. In principe bestaat ongeveer 30 tot 35 procent van de spierblessures in de professionele sector uit verrekkingen en gescheurde spiervezels van de onderste ledematen.
Een algemeen overzicht van de getroffen regio's:
- Enkelgewricht (meestal de buitenste ligamenten, zelden de binnenste ligamenten)
- Kniegewricht (trauma en verrekkingen, kruisband, mediale band, meniscus)
- Boven- en onderbenen
- Hoofd (vaak hersenschudding of botbreuken)
- Spieren in het algemeen (spierscheuren en verrekkingen)
- Lies en heupen
- Hamstrings en adductoren
- Rug en achterkant
- Quadriceps en kuit
Speciaal geval van het enkelgewricht: diverse vormen van blessurerisico's
Een van de meest voorkomende blessures bij voetbal is een enkelblessure. De reden hiervoor is het zogenaamde verstuikingstrauma. Deze komen voornamelijk voor in de vorm van inversie-rotatiemechanismen bij het verdraaien van een enkel of wanneer de voet tijdens het bewegen gefixeerd is. Veelvoorkomende blessures van dit type zijn scheuren van het calcaneofibulaire ligament (ligament aan de buitenkant van de enkel) en het voorste talofibulaire ligament (voorste buitenste ligament). Drievoudige ligamentrupturen komen daarentegen minder vaak voor. Er zijn in totaal vier soorten enkelgewrichtsblessures die typisch zijn voor voetbal :
- supinatie externe rotatie
- supinatie-adductie
- de pronatie-externe rotatie
- pronatie-adductie
Immobilisatie gedurende een periode van zes tot acht weken
Verscheurde of gescheurde ligamenten worden vaak in eerste instantie conservatief behandeld. Hier kunt u zien hoe de acute noodzaak tot handelen eruitziet na de verdraaiing volgens het PECH-schema . In de regel vindt immobilisatie plaats gedurende een periode van zes tot acht weken . Hiervoor wordt een orthese gebruikt. Meer informatie over hoe lang het duurt om een gescheurde ligament te genezen vindt u hier.
Als alternatief is ook een chirurgische behandeling mogelijk. Hierbij wordt bijvoorbeeld gebruik gemaakt van ligamentplastiek met behulp van de pees.
Studies hebben echter aangetoond dat een operatie, vooral bij laterale ligamentletsels, geen significante voordelen heeft wat betreft het genezingsproces en de daaropvolgende stabiliteit van het enkelgewricht . Daarentegen worden letsels in de vorm van mediale enkelbreuken bij voorkeur operatief behandeld. Hier kunt u lezen hoe u uw enkel met oefeningen kunt stabiliseren .
Preventieve maatregelen zijn bedoeld om herhaling van de blessure te voorkomen
Om uw enkel duurzaam te beschermen, is onze intelligente sportbrace The BetterGuard een effectieve oplossing. De brace is gebaseerd op het BG PROTECTION-systeem , dat een unieke combinatie van bewegingsvrijheid en bescherming biedt .
Het activeert de adaptieve gewrichtsbescherming drie keer sneller dan een spier, maar alleen wanneer u daadwerkelijk het risico loopt uw enkel te verstuiken. Dit kan overstrekking of gescheurde ligamenten aanzienlijk verminderen.
In dit opzicht is de sportbrace uitgerust met een intelligent vloeistofsysteem dat binnen enkele milliseconden automatisch verstijft tijdens kritieke bewegingen. De innovatieve enkelbrace keert vervolgens terug naar zijn flexibele oorspronkelijke staat.
Verdere maatregelen om de frequentie en vatbaarheid voor blessures te verminderen
Naast het dragen van een dergelijke sportbrace zijn er nog andere mogelijkheden voor preventie . De sportgeneeskunde heeft de afgelopen decennia, in samenwerking met de fysiotherapie, inspanningen geleverd om zowel blessures als de vatbaarheid voor blessures in het algemeen te verminderen. Het belangrijkste doel is altijd het identificeren van risicofactoren, zoals spiertekorten of eerdere blessures. Op basis van deze bevindingen zijn preventieve maatregelen ontwikkeld die het risico op blessures kunnen verminderen.
Een gerichte warming-up is essentieel om voetbalblessures te voorkomen
De warming-up speelt een centrale rol binnen deze maatregelen. Er moet onderscheid worden gemaakt tussen specifieke en algemene warming-ups. Terwijl de algemene warming-up in wezen je lichaam op bedrijfstemperatuur brengt en het voorbereidt op de komende inspanningen, richt de specifieke warming-up zich op voorbereidende technieken en bewegingen die typisch zijn voor voetbal.
Ook atletische componenten worden regelmatig opgenomen. Dit dient ter ondersteuning van de algehele conditie en coördinatie. Het is belangrijk dat voetbal-specifieke inhoud wordt geïntegreerd in het warming-up programma. Rekoefeningen staan ook vaak op het programma bij veel sporten. Maar dat is niet altijd het geval bij voetbal. Hier komt mobilisatie namelijk vóór rekoefeningen.
Sportartsen bevelen een voetbalspecifiek warming-up programma aan
Dit betekent: u voert mobiliteitsoefeningen uit die korte wachttijden vereisen. Artsen en sportwetenschappers bevelen deze oefeningen aan voor een gericht warming-up programma:
- Lunge-variaties
- Rotatiebewegingen van de enkel-, knie- en heupgewrichten
- Rotatiebewegingen van het bovenlichaam
- Stabilisatieprocessen door middel van verschillende soorten sprongen
- Licht hardlopen over kortere afstanden
- Coördinatieoefeningen om acceleratie en sprintsnelheid te bevorderen
- Samengestelde oefeningen met bewegingstaken en balacties
Het doel van deze warming-upoefeningen is om het bewegingsapparaat op een meer sportspecifieke manier te belasten dan klassieke rekoefeningen en het voor te bereiden op de uitdagingen die komen gaan. Volgens relevante bevindingen uit de sportwetenschap en sportgeneeskunde zorgt een dergelijk warming-upprogramma voor een bepaalde voorspanning van de spieren, ligamenten en pezen, waardoor het risico op een typische voetbalblessure tijdens training of wedstrijd wordt verminderd.
Veelgestelde vragen over veelvoorkomende blessures bij voetbal
Welke blessures komen vaak voor bij voetbal?
In Duitsland zijn vooral de onderste ledematen getroffen. Naast het kniegewricht (27%) betreft dit ook het enkelgewricht (ongeveer 18%) en het onderbeen (ongeveer 8%). Hoofdletsels (13,7%) komen ook relatief vaak voor. Botbreuken (38%) en scheuren (34%) komen bijzonder vaak voor. Kruisbandletsels alleen al zijn goed voor ongeveer 11%.
Hoe kan het risico op blessures bij voetbal worden verminderd?
Verschillende studies tonen duidelijk aan dat trainings- en opwarmprogramma's het risico op voetbal blessures preventief verminderen. Voorbeelden van effectieve trainings- en opwarmprogramma's zijn het neuromusculaire opwarmprogramma "Knee Control", het FIFA 11+ programma of de "Copenhagen adductieoefening". Belangrijk: Preventieve oefeningen moeten correct en regelmatig worden uitgevoerd, zodat ze ook daadwerkelijk hun volledige effect kunnen hebben.
Welke maatregelen zijn er om typische voetbalblessures te voorkomen?
Scheenbeschermers, idealiter in combinatie met enkelbescherming, zijn zowel tijdens wedstrijden als tijdens trainingen verplicht. Het is ook bijzonder belangrijk dat u altijd schoenen draagt die geschikt zijn voor de ondergrond waarop u voetbal speelt. Preventief tapen is ook een beschermende maatregel. In dit geval moet een tapeverband dat vóór de wedstrijd of training wordt aangebracht, overbelasting of schade vanaf het begin voorkomen.
Hoe worden typische voetbalblessures onmiddellijk behandeld?
Bij blessures aan benen en voeten wordt meestal de beproefde eerste hulp volgens het PECH-schema toegepast. Dit omvat vier maatregelen: eerst zorgen voor onmiddellijke verlichting (rust), vervolgens koelen met ijs, daarna een drukverband aanbrengen (compressie) en het getroffen been omhoog houden. Hoe sneller je deze eerste hulp toepast, hoe sneller de blessure meestal geneest.
Hoe vaak raken professionele voetballers geblesseerd en welke lichaamsdelen zijn daarbij betrokken?
Volgens het sportrapport 2021 van de Verwaltungs-Berufsgenossenschaft (VBG) liepen spelers in de 1e en 2e Bundesliga in het seizoen 2019/2020 gemiddeld 2,5 blessures per ingezette speler op (seizoensincidentie). Het percentage spelers dat tijdens trainingen of wedstrijden geblesseerd raakte, bedroeg 81,3% (prevalentie). Het gemiddelde per team lag rond de 53 blessures. Gemiddeld waren spelers uit de eerste divisie 20,2 dagen per blessure uitgeschakeld, terwijl spelers uit de 2e Bundesliga gemiddeld 23,6 dagen moesten missen. Naast de dij en het gewricht werd de enkel het vaakst getroffen. Knieblessures hebben betrekking op de (voorste) kruisband, de mediale band of de meniscus. Aangezien de knieën het lichaam gedurende het hele leven ondersteunen, moet u bij een kniegewrichtsblessure (bijvoorbeeld aan de kruisband) onmiddellijk een arts raadplegen en zo snel mogelijk met fysiotherapie beginnen.
Hoe kunnen herhaalde blessures bij voetbal worden voorkomen?
Alleen door een combinatie van passende maatregelen neemt het risico op blessures af en tegelijkertijd neemt uw eigen prestatievermogen toe. Om het risico te verminderen en terugkerende blessures te voorkomen, moet u rekening houden met deze drie belangrijke punten:
- De blessure moet volledig genezen.
- Bovendien moeten onjuiste bewegingen en overbelasting worden vermeden.
- Verder moeten zwakke punten op het gebied van neuromusculaire controle, mobiliteit en stabiliteit worden gecompenseerd.
Waarom ontstaan voetbalblessures?
Voetbal is een contactsport. Veel blessures ontstaan dan ook door direct contact met tegenstanders. Maar ook zonder invloed van de tegenstander kunnen blessures ontstaan. In dit verband komt het risico op blessures bijvoorbeeld voort uit snelle richtingsveranderingen bij hoge snelheden. Met name kruisbandletsels zijn het gevolg van dit soort bewegingen. Onvoldoende warming-up kan snel leiden tot verrekkingen en soortgelijke blessures. In dit geval zijn vaak de spieren aan de achterkant van het bovenbeen aangetast. Andere risicofactoren voor blessures zijn ongetrainde spieren, het onjuist uitvoeren van warming-upoefeningen of een slechte techniek.
Hoe voorkom je verdere enkelblessures?
Sportblessures aan de enkel hebben meestal betrekking op de laterale ligamenten. Dit kunnen verstuikingen, verrekkingen of scheuren van pezen en ligamenten zijn. Blessures aan de binnenste ligamenten zijn zeldzaam. De blessures kunnen licht tot ernstig zijn. Het herstel duurt dan ook lang. Dit kan enkele weken tot meerdere maanden duren. Maar zelfs na volledig herstel blijft het risico op een nieuwe enkelblessure verhoogd. Om dit risico op blessures te minimaliseren, moet u preventieve maatregelen nemen. Bewezen maatregelen zijn onder andere regelmatige spieroefeningen en een gerichte warming-up voor trainingen en wedstrijden. De intelligente enkelbandage BetterGuard biedt u extra bescherming
Waarom komen laterale enkelverstuikingen het meest voor?
voetbal kan bijvoorbeeld enkelverstuikingen van verschillende ernst, stressfracturen van het enkelgewricht, tibia- en fibulafracturen of zelfs plantaire fasciitis en achillespeesontsteking veroorzaken. Laterale enkelverstuikingen komen het meest voor bij voetballers, ongeacht hun vaardigheidsniveau en competitie. Hierdoor raken ligamenten beschadigd of uitgerekt. Een ligament kan echter ook scheuren. De ligamenten hebben als functie om botten via gewrichten met elkaar te verbinden als passieve structuren. Wanneer u een enkelverstuiking oploopt, is het eindresultaat dat uw ligamenten rond uw enkelgewricht beschadigd zijn. Een voorbeeld van een typisch blessurescenario is het verkeerd rollen van de voeten of enkels.
